Ποια είναι τα αίτια που οδηγούν σε χαμηλή αποδοτικότητα ορισμένα δίκτυα franchise, ενώ αντίθετα για άλλα συστήματα το franchising αποδεικνύεται επιτυχημένο και αποδοτικό. Ή γιατί οι ευφυείς, κεφαλαιακά επαρκείς και υπομονετικοί franchisors είναι αυτοί που τελικά επιτυγχάνουν.
Σε πρόσφατη παρέμβασή μας παραθέσαμε – για μια ακόμη φορά – στοιχεία βάσει των οποίων το 80% των νέων franchisors αποτυγχάνουν να αναπτύξουν το δίκτυό τους!
Τα ερωτήματα που τέθηκαν ήταν αν η αδυναμία ανάπτυξης είναι πράγματι αποτέλεσμα της κρίσης, και αν ναι, τι θα έπρεπε να γίνεται διαφορετικά, προκειμένου να επιτυγχάνουν τα νέα συστήματα franchise στις νέες συνθήκες;
Και επίσης πως ορίζεται και από ποιους παράγοντες επηρεάζεται η βιωσιμότητα ενός δικτύου;
Αν και ο ρυθμός ανάπτυξης εξαρτάται από τον κλάδο και την οικονομική συγκυρία, ας θεωρήσουμε ότι ένα δίκτυο είναι επιτυχημένο ποσοτικά ή έστω βιώσιμο, όταν έχει καταφέρει να διαθέτει δέκα ή δεκαπέντε σημεία μετά από τρία χρόνια, συγκρίνοντας βέβαια και την πορεία ανάλογων συστημάτων του κλάδου.
Ο ρυθμός, η ανάπτυξη, η πορεία ενός δικτύου είναι κρίσιμοι παράγοντες και για τους franchisees! Η κερδοφορία του, η αποδοτικότητα της επένδυσης του, οι υπεραξίες και η ανταγωνιστικότητα εξαρτώνται από την “υγεία” και τη δυναμική του franchisor.
Ένα δίκτυο που δεν αναπτύσσεται, έχει δυνατότητα και πόρους ικανούς για να μετεξελιχθεί και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες;
Έχει όφελος τελικά ένας Franchisee από ένα δίκτυο που παραμένει στάσιμο;
Ένας Franchisee όταν επιλέγει να ενταχθεί, να επενδύσει σε ένα δίκτυο αναζητά την “αναπαραγωγή” μιας επιτυχίας, ένα δοκιμασμένο σύστημα λειτουργίας, ευελιξία, προσαρμογή στις νέες συνθήκες, αναγνωρισιμότητα, ένα δεδομένο μερίδιο αγοράς, διατηρήσιμα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, διάρκεια, αποδοτικότητα και υπεραξίες.
Όταν ένα δίκτυο αποτυγχάνει ή έστω παραμένει στάσιμο, προφανώς οι franchisees του δεν απολαμβάνουν συνέργειες, οικονομίες κλίμακος, αναγνωρισιμότητα και μερίδιο αγοράς.
Προφανώς δεν ικανοποιούνται έστω και στοιχειωδώς τα κριτήρια που είχε θέσει και οι προσδοκίες του. Μάλιστα στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτών έχει καταβάλει – και συνεχίζει να καταβάλει – αμοιβές χωρίς ουσιαστική ανταποδοτικότητα, επιβαρύνοντας την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του. Και για να είμαστε ακριβείς είναι βέβαιο ότι η επένδυσή του ακόμα και αν σήμερα αποδίδει, σε ένα στατικό δίκτυο, είναι βέβαιο ότι σταδιακά θα απαξιώνεται!
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ
